BreakDown

the past few days...
medyo mainitin nanaman ulo ko...
because of 1 reason..
stressss....!!
stress sa bahay...

im not really sure if i should come back home....
im confused.. kasi its complicated...
at nasstress ako dahil dun..
thats why...
pinagtritripan ko nalang yung ibang tao...
para mabaling sa iba yung attention ko...
and to forget about it.. for a while...

ayoko naman iopen sa iba yung personal
problems ko..
kasi its not me...
i always keep it by myself...
even kay janine.. di ko masabi..
kasi i know.. my mga problema din sya personally..
kahit di nya sabihin... ramdam ko naman yun sa kanya,,,
and i dont want to open it up..
kasi were like the same...
di kami nagpapakain sa problema...
we always goofing around... fun.. fun.. fun..
kasi mas ok na yung masaya kami...
were always happy...
and ayoko maging dramatic...

but its really hard to handle...
minsan my times talaga na naiisip mo...
at sinusumpong ka...
tinotopak...
like masaya kanaman kanina.. then...
biglang mood changer...
nawiwirdohan tuloy mga kasama ko sa bahay...
kasi wala naman silang idea what im going through...
and di talaga ako mahilig magsabi ng problems sa ibang tao..
palagi ko nalang sinasarili...
na minsan pag di ko na kaya...
nagpiFreak out nalang ako bigla,,!..

but kanina...
sinumpong nanaman ako...
ang pangit ng gising ko...
at my napaginitan nanaman ako na tao sa bahay... si aris..
di ko alam bat ba naginit nalang ulo ko...
kabadtrip...
and pag tinopak talaga ako..
as in sagadang topak..!
much better na pabayaan mo nalang ako..
kasi later on magiging ok nanaman ako..
pero kanina...
sagadan talaga...
di ko na kayang dalhin yung personal problems...
why i dont want to go home for some reasons...
but i really need to go home... for a good reason nadin...

after work nagimpake na ko...
badtrip kasi talaga ako...
na di ko alam kung bakit...
maybe.. masyado na kong naatached sa mga tao na kasama ko sa bahay...
at mas lalo lang ako mahirapan magadjust pag wala na sila...

pero di ko sila kaya iwan...
si aris... inakyat ko sya sa taas...
di ko na kinaya...
i need someone to talk...
and yun nag nervous breakdown na ko sa kanya..
i opened up everything...
na hindi ko pa sinabi kay janine...
kasi sobrang sensitive ng isssue...
di ko alam bat ko sinabi kay aris...
pero ang hirap kasi dalin..
ang hirap ng walang mapagsabihan...

its a secret na mahirap sabihin sa ibang tao...
sobraaa...
but si aris naman yun...
ayoko ng sinasarili problema ko...
kasi di naman talaga ako ganun ka strong...
actually im weak...
buti nalang nanjan yung little brother ko and friends...
na sa kanila ko kinukuha ung strenght ko...
para tumawa pa at maging happy everyday...

ayoko talagang umuwi samin...
pero kaylangan...
sobrang complicated...
hayyyy....